Ar Qadir Thasi - 'de grote, de krachtige' dit is de kennelnaam die Els de Kok nu al ruim 25 jaar voert. Als Rotterdamse woont zij nu al weer 30 jaar in Landgraaf. De zachte G heeft zij niet overgenomen, maar toch voelt zij zich Limburgse tussen de Limburgers. Els zwaait de scepter over het dierenhotel Abdissenbosch. Haar liefde voor honden strekt zich zelfs uit tot in haar hobby. Ze was 7 jaar toen ze een vrouw zag met een Afghaanse windhond en een Cheeta (jachtluipaard). Ze was er helemaal gek van. 14 jaar later kreeg ze haar eerste Afghaan en het jachtluipaard is nog altijd een wens. 30 jaar heeft zij nu Afghanen om zich heen. Op zo'n zeldzame zomerdag genoot ik bij Els van haar gastvrijheid. We praatten over vroeger en nu, maar vooral over Afghanen. Na een heerlijke maaltijd en een goed glas wijn, had ik genoeg gesprekstof om te verwerken in onderstaand interview.


Els de Kok met Oshera Ar Qadir Thasi

Voor de eerste nesten gebruikte je honden uit de El Kharaman kennel. Hoe ben je daar terecht gekomen?

Op mijn 21e kreeg ik mijn eerste Afghaan. Leo (toenmalige echtgenoot van Els) kreeg een baan aangeboden in het zuiden van het land. Ik zei, ik ga met je mee alleen als er een Afghaan komt. Via de NVOW had ik allerlei adressen gekregen en ondertussen had ik me zo in de Afghaanse Windhond verdiept, dat ik goed wist wat goed en niet goed was. Zo ben ik toen bij Hemmechien Grevelt terechtgekomen. Bij haar kreeg ik toen Quimera el Kharaman. Ze was uit de combinatie Katta van de Oranje Manege en Gaucho el Kharaman. Quimera was een hond met een mooie bouw en een goed karakter en ze had witte voetjes. Mustapha zat bij vrienden van de familie Grevelt en die hebben we door ziekte van zijn vrouwtje een paar maanden bij ons gehad. Een hond met een fijn karakter, daarom wilde ik hem ook gebruiken. Met hem en Quimera fokten we een nest, waarin maar één hondje zat: een teefje Asherah. Doerga komt uit de combinatie Akaba's Blue Ambassador en Jisny el Kharaman. Dezelfde combinatie had Hemmechien eerder gedaan en toen had ik tegen haar gezegd als je dezelfde combinatie nog eens doet wil ik daar een teef uit en dat werd Doerga. Doerga betekent 'de ondoorgrondbare' en dat is een Afghaan. Het is tevens een god of godin voor als ze een god vergeten zouden zijn. Het is een tempel, de Doergatempel. Doerga had een heerlijk karakter. Zij is beslist mijn mooiste hond niet geweest maar wel de meest speciale. Als ik haar riep dan maakte ze alle deuren open en liep altijd los met mij mee!

Quimera was van het Westeuropese type en Doerga van het Amerikaanse type, kortom twee verschillende types. Had je geen voorkeur voor een bepaald type?

Ja, wel alleen Doerga vond ik gewoon heel bijzonder, apart. Toch ging ik meer voor het Oranje Manege of bergtype. Bas (Akaba's Blue Ambassador) was ook niet echt amerikaans, daar zat natuurlijk ook OM voor.

Quimera zette je twee keer in voor de fok. Het A-nest met Mustapha el Kharaman en voor het B-nest met Zaid von Katwiga. Hoe kwamen jullie (toentertijd nog samen met Leo Meenderman) tot deze combinaties?

Door de shows. Toendertijd was het ras in Nederland aan het verdwergen. Daarom zijn we naar Duitsland uitgeweken. De honden werden in Nederland te klein. Zaid von Katwiga was een grote reu met een heel fijn karakter. In Duitsland en Oostenrijk hebben we meerdere honden gezien, maar heel vaak met mindere karakters. Karakter is voor mij HEEL belangrijk, want buiten de shows heb je ze wel in huis en dan moet het een aangename hond zijn. Bahadur was ook niet zo'n grote hond, maar wel een imposante hond. Zodoende zijn wij toen bij Erika Rödde terechtgekomen.

Uit het tweede nest kwam Bahadur Ar Qadir Thasi. Hij werd op de wereldwinner Amsterdam in 1985 wereldkampioen onder Erika Rödde. Hoe heb je dat ervaren?

Dat was echt te gek. Hij had daarvoor al veel gewonnen. Er waren natuurlijk meer kopstukken. Het is natuurlijk de kroon op je werk als je daar wint. Hij liep ook de sterren van de hemel.

Ging je al met verwachtingen naar de Wereldwinner toe?

We hadden natuurlijk wel een keurmeester die van het type hield en waarvan we wisten dat ze van de hond mooi vond. Maar je wist niet dat je ging winnen. Er is echt voor geknokt. (lopen en nog eens lopen). En uiteindelijk is hij ook best van het ras geworden, Landu het teefje was de winster, Met die 2 wereldwinners heeft Jos Hordijk een nest gefokt en daar is Sushi( mijn latere teefje) uit gekomen.


Els met Quimera el Kharaman

Welke kampioenschappen/titels heeft hij nog meer gehaald?

Dat jaar 1985 was sowieso een topjaar. Op de clubmatch van de NVOW keurde Frau Lauschke. Eerst wilde ik niet inschrijven, maar het is je eigen clubmatch, dus je moet gewoon gaan. Drie keer heb ik naast de Han Jüngeling trofee gehangen. Iedere keer net niet. Wel winnen maar iedere keer ging er net een ander met het beeld vandoor. Het laatste beeld krijg je niet met een keurmeester die niet van het type hield. Zij gaf aan dat zij er vanwege het gangwerk niet om heen kon om Bahadur te laten winnen. Om die reden heeft die winst voor mij grote waarde. Verder haalde Bahadur volgende titels: Nederlands, Internationaal, Duits, Belgisch, Luxemburgs, Zwitsers, Oostenrijks en UICL in Bad Homburg onder Marlies Schneebeli en dan de wereldtitel. Als jeugdhond was hij al vize jeugdwereldkampioen.

Zelf heb je Bahadur twee keer ingezet voor de fok. Met Eivissa en Eljana von Isishof. Hoe was hij als vererver?

Goed. Wat ik eigenlijk heel jammer vond is het feit dat er later een aantal mensen geweest zijn die zeiden: had ik hem maar ter dekking genomen. Zelf heb ik hem ook eigenlijk te weinig gebruikt. Hij vererfde goede gangwerken en goede karakters.

Voor het derde nest gebruikte je Jonathan von Katwiga op Doerga el Kharaman. Beide honden voerden gedeeltelijk Amerikaans bloed. Wat was je/jullie gedachte achter deze combinatie?

Eerst was de bedoeling om Coastwind Obsidian te gebruiken. Maar na herhaaldelijk proberen, lukte de dekkingen niet. 3 loopsheden verder was er een zoon van Obsidian al volwassen en zo kwam ik bij Jonathan von Katwiga, de zoon van Coastwind Obsidian, terecht. Ik zocht meer compactheid en toch het vreemde bloed. Je kan niet altijd maar in een klein kringetje blijven hangen.

Daarna kwamen Eljana von Isishof en Utasha von Katwiga bij jullie in de kennel. Beide voerden zij Katwiga-bloed. Wilden jullie de basis verbreden?

Wij hadden Asherah uit het eerste nest. Voor haar hadden we Bahadur gefokt om met haar een nestje te fokken. Helaas kwamen we een keer van een tentoonstelling terug en was Asherah er niet meer, de oppas heeft haar in moeten laten slapen, ze had een maagtorsie (zeer ongewoon bij afghanen). Voor mij hoefde het toen allemaal niet meer. Bij een gesprek wat we hadden met Erika Rödde lieten we weten dat we er niet z'n zin meer in hadden, door die gebeurtenis. Zij vroeg als zij een mooie teef zou vinden voor ons of ik nog door wilde gaan. Wij waren in Gelsenkirchen met Bahadur en toen won bij de teven Eljana von Isishof. Dat was zo'n mooie teef, mooi staartje en een mooi gangwerk. 's Maandags belde Erika ons en vroeg me of ik Eljana wilde kopen, want de eigenaren gingen uit elkaar en de fokster zocht een nieuw tehuis voor haar. De andere zaterdag zijn we haar op gaan halen in Berlijn.
Utasha was ook een bijzonder verhaal. Wij kregen van Duitsers drie afghanen in het pension stijf in de knoop. Lange tijd eraan gewerkt om dat weer goed te krijgen. De mensen konden of wilden de kosten niet betalen en hebben toen na lange tijd gevraagd of ik Utasha de jongste (toen ze kwam kompleet verwaarloosd) niet wilde hebben i.p.v. het geld. Utasha was weer erg ondervoed. Ik Erika Rödde opgebeld. Zij vroeg me of ik alsjeblieft wilde zorgen dat die hond daarvandaan ging. Uiteindelijk heb ik ze zelf gehouden (en van een lelijk eendje werdt deze dame een zeer mooie afghaan). Dus beide honden zijn bij toeval bij ons gekomen. Maar we waren wel uiteindelijk zeer blij met deze 2 mooie dames.

Beide zijn kampioen geworden. Hadden ze in de fok net zo veel aspiraties?

Wat erin zat haalde je er ook uit. Eljana was superrood en een grote teef, maar helemaal goed in verhouding. Ze had ook een goed gangwerk. Het D-nest wat we met haar en Bahadur fokte was allemaal goed. Ze zijn niet allemaal op shows geweest, maar ze hadden allemaal in de prijzen kunnen vallen. Het was een sterk nest. Utasha was een kleine compacte teef zeker in vergelijking met de anderen in het U-nest. ( ze is het zusje van o.a. Ursa en Ursus von Katwiga).

In die tijd bezochten jullie veel tentoonstellingen in binnen- en buitenland gecombineerd met de verkoop van hondenartikelen. Hoe heb je die tijd beleefd?

Het was een hectische tijd. Maar je was heel veel onderweg en je ontmoette veel mensen. Het was een leuke tijd. Daarbij deden we het natuurlijk ook goed op de tentoonstellingen. We verkochten ook leuk onze shampoos, doordat we onze honden bij ons hadden zagen de mensen gelijk het resultaat.


Ch. Bahadur Ar Qadir Thasi
World Champion 1985

Toen kwam je veel op tentoonstellingen en nu kom je ook nog regelmatig op shows. Is het ras in jouw ogen veranderd?

Het is toch al weer een poosje geleden. Ik ben wel altijd op de hoogte gebleven en de NVOW clubmatch schrijf ik nog wel ieder jaar op in. Ik wil nu de draad wel weer een beetje op gaan pakken. Ik denk dat tegenwoordig heel veel mensen eerder naar namen kijken voor dekkingen dan dat naar de honden kijken die ze kunnen gebruiken. Vroeger kwamen ook alle soorten afghanen naar de tentoonstellingen. De slechtere gingen gewoon weer het eerste uit de ring. Omdat je zelf showde was je niet zo met de andere honden bezig.
Ik zie meer middelmatige honden op het moment. Vroeger zag je hele goede of slechte en weinig middelmaat. Ik mis uitstraling en een mooi totaalbeeld. Vroeger had je heel veel honden die je gelijk pakte waar je gelijk gecharmeerd van was.
Voor wat betreft de Amerikaanse honden vind ik geen slechte ontwikkeling alleen moet je voor jezelf goed bepalen wat je wilt en kunt gebruiken. Indirect zit er soms toch weer bloed van deze kant achter. Is het nu volledig outcross, wat wil je er dan mee bereiken. Ook al ga ik af en toe buiten mijn straatje ik wil er toch indirect weer wat mee kunnen doen, anders heeft het geen zin.

Heb je een plaatje van een hond in je gedachten waarvan je vind dat die de rasstandaard het dichtst benaderd en waar je met fokken naar toe zou willen werken?

In de beginperiode was dat Gaucho el Kharaman. Weliswaar geen grote reu, maar mooie vacht en goed karakter. Als teefje vond ik Katta v.d. Oranje Manege (het hele K-nest trouwens) erg mooi. Ga je de grens over dan Zaid von Katwiga. En een reu waar ik helemaal gek op was is Haboob van Katwiga, hij was al op leeftijd, maar……. super. Op dit moment is het voor mij moeilijk om een hond te noemen, daar kom ik gewoon te weinig voor op shows, maar er lopen zeker nog hele mooie honden rond. Het voorbeeld is voor mij het oudere type, niet zozeer de moderne hond om het zo maar te zeggen. Een hond mag geen ielig hoofd hebben, mooi laag aangezet oor en mooie ogen. Goede rugbelijning met een mooie lange hals. Geschoren nekken en ruggen vind ik vreselijk. Liefst een staart met een ring die goed aangezet is. Mooie hoekingen. Mooie diepe borst. Mooie grote voeten.


Cyrus Ar Qadir Thasi

Vanaf het J-nest zie ik een ommekeer in je foklijn. Je gebruikt Sushi Ben Mazar-I-Sharif met Oranje Fair Dinkum en vanaf dat moment zijn er geen honden van de eerdere nesten meer terug te vinden. Klopt dat?

Door de scheiding met Leo is er een pas op de plaats gemaakt, de honden van voor het J-nest waren te oud om nog te gebruiken. Sushi is natuurlijk wel van Bahadur. Sushi heb ik uit nood van Jos Hordijk gekregen. Ik kon niet meer verder en toen zei Jos dat ik van hem best wel een hond mocht gebruiken en dat is Sushi Ben Mazar I Sharif geworden. Het zou tijdelijk zijn, maar ze is bij me gebleven. De honden die ik nog had uit het F-nest had, zijn helaas door Leo meegenomen naar Zwitserland.

In de eerste fase gebruikte je in de hoofdzaak Katwiga-bloed, terwijl je in de tweede fase vooral oud hollandse bloedlijnen gebruikt. Is je fokdoel daarmee veranderd?

We zaten in Nederland weer op een beter spoor. De Nederlandse lijn is ook een hele mooie lijn om weer naar terug te gaan. Mijn fokdoel is niet veranderd. Oranje Fair Dinkum is weliswaar uit Amerika, maar is wel Oranje Manege en de lijn van Hemmechien Grevelt heb ik er ook weer in zitten. Ik wilde bijvoorbeeld graag Yuy el Kharaman gebruiken, maar dat is helaas niet gelukt. Nu heb ik wel via een omweg, via Tinkerbell el Saghir de moeder van Popovs Sundance Kid, zijn bloed weer in mijn lijn.

Met Sushi fokte je drie nesten. Na Oranje Fair Dinkum gebruikte je twee keer Juma el Kharaman. Vanwaar de herhaling?

In het eerste nest eerste nest zaten 3 reuen 1 was de nestkeuze van Hemmechien, 1 pup was al besteld en de 3e, een hele mooie black en tan, wat we niet verwacht hadden, werd geboren met een kort staartje. Had tijdens de dracht dubbel gezeten, er zat nog een knikje aan het einde. Dus had ik pech, plus ik wilde een teefje.
Daarom heeft Hemmechien mij een 2e dekking aangeboden, zodat ik toch nog een teefje uit die combinatie zou krijgen. Dat hoopte ik natuurlijk. Nou en dat is ook gebeurd. Het herhalingsnest was één teefje, dat is Loetfallah (Loetje) en ik ben er nog steeds blij mee.

Na deze nesten koos je er wederom voor een nest te herhalen. Je gebruikte twee keer Jabbar Ar Qadir Thasi (Oranje Fair Dinkum * Sushi Ben Mazar-I-Sharif) op Loetfallah Ar Qadir Thasi (Juma el Kharaman * Sushi Ben Mazar-I-Sharif). Wat was daarvoor je reden?

Ik was weer aan een nestje toe. Ik had eigenlijk niet echt om me heen gekeken en dacht dan gebruik ik Jabbar nog een keer. Het eerste nest was me goed bevallen anders had ik het ook niet nog een keer gedaan, en verder gekeken voor de volgende loopsheid.

Voor je tot nu toe laatste nest gebruikte je Popovs Sundance Kid voor Muqsit Ar Qadir Thasi (Jabbar Ar Qadir Thasi * Loetfallah Ar Qadir Thasi). Waarom gebruikte je deze reu?

Deze reu bevalt me prima. Maar de hoofdzaak is Tinkerbell el Saghir geweest, die vind en vond ik altijd al bijzonder. Ik heb eigenlijk altijd gezegd met een kind van Tinkerbell zou ik wel willen fokken, maar de reu moest me dan natuurlijk wel bevallen.


Els met de 10-jarige Quimera el Kharaman

Zijn er mensen in de wereld van de Afghaanse windhond die je in het bijzonder bewondert?

In principe heb ik met alle fokkers een goed contact. Ik heb van verschillende fokkers de reuen gebruikt, omdat ze goed pasten in mijn fok. Er is er niet één specifiek te noemen. Ik kan niet zeggen die doet het nu zo beter als die ander. Ieder doet het naar zijn eigen inzicht. Iemand naar voren schuiven kan ik niet. Eén persoon wil ik wel even in de schijnwerper zetten, en dat is Regina Tromp, door haar ben ik weer begonnen met de afghanen. Ze zei toen ik haar op een show tegenkwam, je hebt zulke mooie honden gehad, waarom zien we niet meer. Ze heeft mij ook in mijn periode van slechte gezondheid gesteund en is ook met oud op nieuw naar het zuiden afgezakt om me te helpen bij de laatste worp. Ik heb haar reu natuurlijk wel gebruikt, maar wie doet dat dan nog?

Gebitsproblemen zijn een heikel thema binnen het fokken. Hoe denk je daarover?

Vind een goed en volledig gebit wel belangrijk. Tot nu toe altijd gefokt met voltandige honden. Je moet natuurlijk niet een hele mooie hond de ring uitsturen door een onvolledig gebit zoals ze vroeger in Duitsland deden. Ik vind het wel heel belangrijk, maar als een hele mooie hond bijvoorbeeld een P1 zou missen, zou die van mij wel mogen winnen en zou ik er ook wel mee fokken.

Hoe zie je de toekomst voor je kennel?

Goed. Ik ga wel weer door. Er lopen van het laatste nest weer mooie afgaantjes rond. De mensen zullen mij en de A.Q.T.jes wel weer vaker gaan zien, ze zullen weer rekening met ons moeten gaan houden. Ik wil proberen meer naar shows te gaan. Dus tot ziens allemaal!


Fotomodel Jabbar Ar Qadir Thasi


Dit interview werd eerder gepubliceerd op de website van Zindehsjah's
en is met toestemming overgenomen